Inclusief feminisme: van keurslijf naar zelfexpressie

Vroeger werd van vrouwen verwacht dat zij voldeden aan een bepaald ideaalbeeld dat hen werd opgelegd. Ze werden ingesnoerd in een korset en moesten zich letterlijk in een keurslijf voegen. De bezigheden van vrouwen waren tevens beperkt. De mode was gericht op het creëren van een bijna pop-achtig uiterlijk en dit symboliseerde de algemene onvrijheid waarin vrouwen leefden.

De norm

De Victoriaanse vrouw werd gezien als ondergeschikt aan een man en hun bezigheden waren vaak gericht op het vervullen van de behoeften van anderen.

Daarnaast werden jonge meisjes klaargestoomd om dezelfde toekomstige rol te vervullen. Dit werd versterkt door de sociale normen en waarden die heersten tijdens de industriële revolutie, kolonialisme en imperialisme. Er was echter ook sprake van grote sociale ongelijkheid, vooral tussen mannen en vrouwen.

Klassen en rechten

Vrouwen uit hogere klassen hadden meer privileges en konden zich luxe veroorloven, zoals handwerken en paardrijden. Ze hadden bedienden die het huishoudelijk werk voor hen deden. Deze vrouwen moesten zich scholen, perfecte etiquette beheersen en deze kennis overdragen aan hun dochters. Vrouwen uit lagere klassen hadden minder privileges en belandden vaak als arbeiders of prostituees.

In die tijd hadden vrouwen dezelfde rechten als kinderen, wat impliceert dat ze geen volwaardige plaats in de maatschappij hadden. Ze waren verantwoordelijk voor het runnen van het huishouden, het krijgen en opvoeden van kinderen, en het vervullen van diverse rollen zoals verpleegster, moeder, dochter, echtgenote, buurvrouw, vriendin en lerares. Ondanks deze belangrijke taken werden vrouwen niet gezien als gelijkwaardige leden van de samenleving.

Virginia Woolf schreef hierover: "Vrouwen waren zowel slachtoffer van zichzelf als slachtoffer van de door mannen gedomineerde maatschappij." Vrouwen hebben dus generaties lang vastgehouden aan dit beeld van zichzelf. Hoe zit dat tegenwoordig?

Vrouwen vandaag de dag

Helaas zien we vandaag de dag nog steeds dat veel vrouwen proberen te voldoen aan een bepaald imago op het gebied van schoonheid, jeugdigheid en vriendelijkheid. Dit is een erfenis uit het Victoriaanse tijdperk waarin ons werd geleerd dat ons uiterlijk en gedrag onze waarde bepalen. Een welvarend leven met uiterlijke schoonheid zijn de algemeen geaccepteerde waarden waarop een overfocus ligt. Dit imago is ons immers generaties voorgespiegeld als ideaalbeeld voor een gelukkig leven.

Vrouwen die zich willen onttrekken aan deze verwachtingen en hun eigen weg willen gaan, worden vaak gestigmatiseerd. Ze worden bestempeld als manwijven, feministen of tuinpak-potten. Dit is jammer, want het beperkt de vrijheid van vrouwen om zichzelf te zijn en hun eigen keuzes te maken. En het is beangstigend voor vrouwen die nog zoekend zijn naar hun wijze van zelfexpressie.

Dit is jammer, want het is belangrijk dat vrouwen zichzelf kunnen zijn en zich vrij voelen om hun eigen pad te volgen. Het is tijd om af te rekenen met de stereotypen en verwachtingen die opgelegd zijn aan vrouwen.

De rol van onderwijsprofessionals

In deze moderne tijd spelen onderwijsprofessionals een cruciale rol bij het bevorderen van gelijkheid en empowerment van vrouwen. Het is belangrijk dat zij meisjes aanmoedigen om hun eigen talenten en interesses na te streven, ongeacht de traditionele genderrollen die hen zijn opgelegd. Het is dus belangrijk om bewust te zijn van deze historische context en de impact ervan op vrouwen vandaag de dag.

Onderwijsprofessionals kunnen meisjes helpen bij het ontwikkelen van zelfvertrouwen, assertiviteit en leiderschapsvaardigheden. Door meisjes te stimuleren om hun stem te laten horen en hun eigen keuzes te maken, kunnen zij bijdragen aan een maatschappij waarin vrouwen volwaardige deelnemers zijn in alle aspecten van het leven. Het gaat dan om empoweren van meisjes en hen helpen zichzelf uit te drukken zonder angst voor oordeel of stigmatisering van anderen.

Waarden komen van binnenuit

Het is essentieel dat kinderen leren dat ze waardevol zijn ongeacht hun uiterlijk of gedrag. Door hen kennis bij te brengen over gendergelijkheid en feministische waarden, kunnen onderwijsprofessionals jonge kinderen inspireren om hun eigen pad te volgen en bij te dragen aan een meer inclusieve samenleving.

Daarnaast is het belangrijk dat onderwijsprofessionals genderstereotypen en vooroordelen aanpakken in het curriculum en in de klas. Zodat de angst voor stigmatisatie afneemt.

De taal bij zelfexpressie

Onderwijsprofessionals moeten ook bewust zijn van de taal die ze gebruiken en ervoor zorgen dat deze inclusief is. We kunnen nadenken of genderneutrale terminologie de inclusiviteit bevordert of niet. Het is belangrijk om kinderen aan te moedigen om zichzelf te uiten zonder angst voor negatieve labels. En dat geldt ook voor de leerkrachten zelf.

Daarnaast kunnen onderwijsinstellingen beleid implementeren dat gelijkheid tussen mannen en vrouwen bevordert. Dit kan bijvoorbeeld inhouden dat er de wens is om evenveel vrouwelijke als mannelijke docenten aan te nemen, het creëren van een veilige omgeving vrij van seksuele intimidatie en discriminatie, en het stimuleren van gelijke carrièrekansen voor zowel mannen als vrouwen.

Conclusie

In het verleden werden vrouwen beperkt door maatschappelijke verwachtingen die hen dwongen in een keurslijf te passen. Hoewel er sindsdien veel vooruitgang is geboekt, blijven vrouwen nog steeds worstelen met de druk om aan bepaalde schoonheidsnormen en genderrollen te voldoen. Het is tijd om af te rekenen met de beperkingen uit het verleden en vrouwen een stem te geven die gehoord wordt.

Onderwijsprofessionals spelen een belangrijke rol in het bevorderen van gelijkheid en empowerment van vrouwen. Door meisjes aan te moedigen zichzelf te zijn, hun talenten na te streven en zich uit te spreken, kunnen we een maatschappij creëren waarin vrouwen volledig worden erkend en gewaardeerd.

Inzicht in onze eigen geschiedenis is van belang om in te zien dat vrouwen geleerd moet worden volledige vrijheid te ervaren om hun eigen pad te volgen. Zo kunnen we een inclusieve samenleving creëren waarin iedereen gelijke kansen heeft, ongeacht hun geslacht.

Zo werken we gezamenlijk aan inclusief feminisme, van het keurslijf naar zelfexpressie.

Ben je benieuwd hoe je daarover het gesprek op de werkvloer over aan zou kunnen gaan? En hoe je zelf inclusiever zou willen werken? Of wil je meer weten over zelfexpressie?

Wellicht is supervisie dan iets voor jou.